Livemuziek programmeren op plekken waar normaal nooit livemuziek is. Dat is de missie van PopUp 010, een collectief dat naar eigen zeggen van Rotterdam ‘een nog toffere stad’ wil maken. In samenwerking met de Rotterdamse Dakendagen presenteerden zij zaterdag 13 juni twee veelbelovende bands, op het dak van parkeergarage Westblaak. Een mooie gelegenheid om eens te gaan praten met de mannen van PopUp 010.

Tweeëndertig trappen op, maar dan heb je ook wat. De bovenste verdieping van de parkeergarage aan de rand van het Witte de With-kwartier is omgetoverd tot een klein betonnen paradijsje: hangmatten, feestverlichting, een barretje, picknickbanken en een podium waar straks Half Way Station en The Slow Show zullen optreden. De lucht is grijs, de temperatuur ruim tien graden lager dan gisteren, maar deze openluchteditie van PopUp 010 is desondanks uitverkocht.
Florian Pak, één van de vier organisatoren, maakt zich weinig zorgen over het weer. ‘Op Pinkpop blijven de mensen ook staan als het gaat regenen. Maar we zullen het straks zien, dit is de eerste keer dat we buiten programmeren.’ Ook zijn partners in crime Bas Bosboom, Matthijs van Burg en Peter van Grevengoed schuiven aan voor een praatje een een pizza, voordat straks de bezoekers arriveren.

Ze kennen elkaar van twitter en het Rotterdamse uitgaanscircuit en kwamen in juni 2013 voor een brainstormsessie bij elkaar na een Facebookoproep van Florian. ‘Je had destijds Tiny Music, in feite onze voorloper, en die stopten ermee. Het leek me tof om ook zoiets te gaan doen en peilde wie er interesse had.’ In november vond de eerste sessie plaats in een espressobar. Daarna volgden er onder andere nog een kerk, kunstgalerie, houtzagerij en het tot bar omgebouwde voormalige Tropicana-zwembad. Inmiddels zijn we vandaag getuige van de tiende editie, die groter van opzet is dan anders. Matthijs: ‘We werken voor deze gelegenheid samen met de Rotterdamse Dakendagen, dat maakt het wat gecompliceerder om dingen te regelen. Als je met een andere partij in zee gaat heb je het minder in eigen hand. Daarom is het wel fijn om met zijn vieren te zijn. Ieder heeft zijn eigen taak en als iets niet goed geregeld is, kun je elkaar daar rechtstreeks op aanspreken.’ Bas vult hem aan: ‘Peter doet de financiën, Matthijs en ik voornamelijk de marketing en Florian en ik boeken de bandjes – Florian de Rotterdamse en ik de buitenlandse. De beslissingen over de lokaties en bands maken we met zijn allen. We boeken ook alleen bands waar we unaniem achter staan.’ Peter: ‘Het gevoel moet bij ons allevier aanwezig zijn, want als één van ons het niks vindt, dan gaat het niet door.’ Bas: ‘Volgens mij zitten Florian en ik het meest op één lijn qua smaak, Peter is meer van het hardere werk en Matthijs van de electronische dingen.’

En stel dat geld geen rol speelt, wie zouden de mannen dan graag willen boeken? Bas aarzelt geen moment: ‘Peter Andre!’ ‘Leeft die nog?’, grinnikt Matthijs. Florian heeft er serieuzer over nagedacht: ‘Als ik alle geld van de wereld zou hebben, zou ik The National en Arcade Fire neerzetten. Maar dat is niet onze insteek. Wij laten mensen kennismaken met bands die nog niet bekend zijn. The Slow Show begint nu langzaamaan naam te maken, maar een half jaar geleden toen we ze benaderden had nog bijna niemand van ze gehoord.’ Bas benadrukt dat een band ook affiniteit moet hebben met het pop-up-principe: ‘Er zijn natuurlijk heel veel bands tegen wie je kunt zeggen: “We hebben een podium, daar zetten we een paar speakertjes neer en dan komen er wat mensen… niet te hard spelen alsjeblieft.” The Slow Show zagen we in januari op Eurosonic, toen hebben we de manager aangeschoten en hij vond het meteen een te gek idee.’

En als afstand geen probleem zou zijn en alle lokaties ter wereld een optie waren, waar zou PopUp 010 dan graag een buiten-Rotterdamse avond willen hosten? ‘De kamer van Obama in het Witte Huis!’ roept Florian. Peter ziet zoiets liever plaatsvinden in een verlaten fabriek op het arctische eiland Spitsbergen. Maar zitten er ook logistieke beperkingen aan het concept? ‘Vaak heb je aan een stopcontact wel genoeg,’ zegt Bas, ‘maar wat belangrijk is – en dat is een keer misgegaan – is dat het geen openbare plek moet zijn. We willen het zo intiem en exclusief mogelijk houden. Daarom is dit parkeerdek zometeen alleen toegankelijk voor mensen met een kaartje.

Intussen hebben de bezoekers de klim naar de zestiende etage gemaakt en zoeken her en der een plekje in de buurt van het lage podium, waar Half Way Station de avond opent met hun psychedelische folktronica. Het veelal lome geluid is zowel dromerig maar bij vlagen ook flink groovy. De setlist bevat al een aantal nummers van het in september te verschijnen tweede album, dat iets minder uitgesponnen soundtrackkenmerken heeft maar iets meer sprekende melodieën. De Rotterdammers beschikken over dusdanig veel talent en originaliteit dat het echt genieten is voor de wat avontuurlijker muziekliefhebbers. Matthijs staat met een tevreden blik naar het podium te kijken terwijl Peter foto’s maakt voor de website.

De schemering valt en het is fijn dat er alcohol en fleecedekentjes zijn, want de kou dringt makkelijk door veel te dunne zomerjasjes heen. De diepdonkere stem van The Slow Show-zanger Rob maakt gelukkig veel goed. Plechtige muziek is het, warm en organisch, subtiel aangekleed met trompet en trombone. Terwijl het geluid aanzwelt, dwarrelt een nevel van motregen neer op het publiek dat muisstil luistert naar de band die speciaal voor dit optreden uit Manchester is overgevlogen. Er hangt een sfeer van wederzijds respect en de verlegen frontman laat meerdere malen weten het een voorrecht te vinden hier vanavond te mogen optreden.

Peter, Bas, Florian en Matthijs kunnen trots zijn op deze avond. ‘Er zijn ruim 250 bezoekers op het dak’, meldt Peter. ‘En de extra tickets die vanmiddag nog beschikbaar kwamen na overleg over de vergunning, waren op enkele na ook allemaal weg.’ Hoewel dit het grootste evenement is dat PopUp 010 ooit georganiseerd heeft, zijn ze erin geslaagd om een intieme, bijna magische sfeer te creëren. De mensen die erbij waren hebben iets bijzonders meegemaakt.